လူသားစား အားရွိလ်ွင္

လူသားစားအားရွိလွ်င္

Saturday, May 5. 2007

(ဒီေဆာင္းပါးကို ၂၀၀၆ ေႏြရာသီတုန္းကေရးထားတာပါ။ အခ်ိန္မရလို ့ ျပန္ျပင္မေရးႏိုင္တာရယ္ ေရး ထားတာ သင့္ေတာ္မသင့္ေတာ္ မေသခ်ာတာရယ္ႀကာင့္မလို ့ ဘာမွဆက္မလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ေရးလက္စ ႏွေျမာလို ဒီမွာ တင္လိုက္ပါတယ္။ ေရးထားတာ လက္လြန္သြားတယ္ဆိုရင္ ခြင့္လႊတ္ပါလို ့ ႀကိဳတင္ေတာင္းပန္ရင္း - - -)

ယခင့္ယခင္ႏွစ္ရာေပါင္းမ်ားစြာက လူေတြ အသီးအရြက္ မ်ားမ်ားစားႀကသည္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေမာ္ဒန္ ေခတ္ေရာက္လာသျဖင့္ အသားကို ပိုမိုစားသံုးလာႀကသည္။ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမွဳ ထြန္းကားလာ သည္ႏွင့္အမွ် ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေအာင္ဆိုကာ အေနာက္တိုင္းႏွင့္အမွီလိုက္ရင္း တစ္ကမာလံုးရွိလူမ်ား အစား အေသာက္ အေနအထိုင္ ေျပာင္းလာသည္။ အေနာက္တိုင္းလိုျဖစ္လာျပီး ပိုယဥ္ေက်းလာသည္ဟုဆို သည္။ ဒါကို သမိုင္းလမ္းဆံုးဟု ေရးသူေရး လက္ခံသူခံႀကသည္။ က်ေနာ္ေတာ့ လက္မခံ။ အဘယ္ ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ အေရွ ့တိုင္းတြင္ အေရွ ့တိုင္းယဥ္ေက်းမွဳ သူ ့ဟာႏွင့္သူရွိသည္။ သို ့ေသာ္ ကိုယ့္ငါးခ်ဥ္ မွ ခ်ဥ္သည္ထင္သည့္ တေစာက္ကမ္းအေနာက္တိုင္းပညာရွင္တခ်ိဳ ့က ထိုသို ့ဆိုသည္။ သူတို ့ယဥ္ ေက်းမွဳကိုမွ ေမာ္ဒန္ဟုဆိုကာ ကမာကို ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမည္တဲ့။

နယ္တြင္ေနစဥ္က ႀကားဖူးသည္။ စားေသာက္ဆိုင္တြင္စားလ်ွင္ ေခတ္မွီသည္တဲ့။ ဟုတ္မည္၊ ေမာ္ဒန္ ေနာက္လိုက္ေနသည့္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စားၾကသည္။ ထိုဆိုင္မ်ား တြင္ အသားငါး မ်ားမ်ားေရာင္းသည္။ လူေတြ “Civilized” ပိုျဖစ္မျဖစ္ေတာ့မသိ၊ ဆင္သားမွ ခရုေသးေသး ေလးအထိစားလာသည္။ ေျမြသားဟင္းစားသကဲ့သို ့ ဖားကို၀ါးလာသည္။ ငါးမန္းသားစားသကဲ့သို ့ ငံုးကို လည္းေလြးသည္။ ၀က္နားရြက္မွ ႏြားေျခအထိစားလာသည္။ Globalization ေခတ္ျဖစ္လာသျဖင့္ ဥရုေဂြး မွအမဲသား လန္ဒန္ကိုေရာက္သည္။ နယူးဇီလန္မွ သိုးသား ကေနဒါသို ့သြားသည္။ အာရွမွ ငါးၾကီးမ်ား အေမရိကန္ဟိုတယ္မ်ားသို ့ေရာက္သည္။ ထိုင္းမွ သိန္းႏွင့္ခ်ီ ပုဇြန္မ်ား အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားသို ့ လစဥ္ သြားရသည္။ ဗီဇာမလို Permanent သြားၾကသည္။

တစတစပိုယဥ္ေက်းလာသည္လား၊ ေမာ္ဒန္ျဖစ္ျပီး အသက္ေသ အသားစားရမွ က်န္းမာလာၾကသည္ လားေတာ့မသိ။ လူအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သက္သက္လြတ္ေရွာင္ၾကသည္။ အသားမပါလွ်င္မစားၾက ေတာ့။ ဆရာ၀န္မ်ားကတိုက္တြန္းသည္။ အသားစားပါ၊ ပရိုတင္းရသည္၊ သံဓာတ္ျပည့္သည္တဲ့။ မွန္ပါ သည့္။ သံဓာတ္ ပရိုတင္းဓာတ္ရသကဲ့သို ့ သတ၀ါမ်ားလည္း ေစာေစာစီးစီး အနိစေရာက္ရသည္။

တစ္ကမာလံုးအသားစားသျဖင့္ အသားမ်ား ကမာ့ေစ်းကြက္တြင္ ေနရာေကာင္းရလာသည္။ ၾကက္ေမြး၊ ႏြားေမြးသည့္ ကုမဏီမ်ား ေ၀ါကနဲတိုးလာသည္။ ေမြးႀကသည္၊ ျမဴႀကသည္။ ခ်စ္၍ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ေရ ေႏြးအိမ္ထဲစိမ္ျပီး တမလြန္သို ့ပို ့လိုက္လွ်င္ ေဒၚလာထြက္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။ တမလြန္သို ့မပို ့ခင္ ေဆးေႀကြး ေဆးထိုးသည္။ ဂရုဏာသက္ေသာေႀကာင့္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ အေကာင္မႀကီးလွ်င္ ကမာ့ေစ်း ကြက္၌ ၀င္မတိုးႏိုင္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။ ပိုအေရးႀကီးသည္က တစ္ေကာင္အနာက်လွ်င္ တစ္ျခံလံုး မာလကီးယားေရွာႏိုင္ေသာေႀကာင့္ျဖစ္သည္။

သတ၀ါမ်ားချမာ ကုမဏီေတြမိုးေပၚတက္ရေအာင္ အသားတိုးေဆးစားႀကရသည္။ ေကာင္မေလးေတြ ့၍ အ၀ွါျပဳမိလွ်င္ ေပါင္ခ်ိန္ေလ်ာ့တတ္သျဖင့္ အ၀ွါေလးေတြ ထုတ္ပစ္ခံရသည္။ ေဆးစားျပီး ၂ လ ခန္ ့ေန ကာ ေခါင္းႏွင့္ကိုယ္ အိုးစားကြဲရသည္။ တမလြန္ႏွင့္ ဟင္းအိုးကို ဒိုးႀကရသည္။ ကုမဏီမ်ားကေတာ့မမွဳ ပါ။ သတ၀ါေတြျဖစ္ျခင္ရာျဖစ္ မယားႏွင့္ သားသမီးေတြ လွပတင့္တယ္ေရး တေန ့ အေကာင္ ၁ ေသာင္း သတ္ရလည္းသတ္သည္။ ေသြးေခ်ာင္းစီးေအာင္ လည္လွီးသည္။ ေရေႏြးစိမ္ျပီး အေရခြံႏြာသည္။ ျဖတ္ ေတာက္ကာ တစ္ကမာလံုးသို ့ တင္ပို ့သည္။ အျမတ္ေကာင္းေကာင္းရွာႀကသည္။

(ဒီဗီဒီယိုေလးကို ျပီးတဲ့အထိႀကည့္ႀကည့္ပါ။ တခ်ိဳ ့အခန္းေတြက နဲနဲေတာ့ႀကမ္းတယ္)




လူကုဆရာ၀န္မ်ားသည္လည္း လူနာမ်ားအေပၚ ေမတာဂရုဏာ ႀကီးႀကီးမားမားထားႀကသည္။ လူမမာ ေတြ အသားမ်ားမ်ားစားပါတဲ့။ အားရွိေအာင္ ႀကက္ရိုးစြပ္ျပဳတ္ေလးေသာက္ပါတဲ့။ ကိုယ့္လူနာအားရွိေရး ႀကက္တစ္ေကာင္ ေရွာရေခ်ေတာ့မည္။ ႀကက္ကုမဏီႀကီးမ်ား မည္သို ့မည္ပံုႀကက္ေမြးသည္ကို ဆရာ၀န္ မ်ား အေလးေပးမိလွ်င္ အသားစားဖို ့တိုက္တြန္းခဲ့သမွ် ယူက်ံဳးမရျဖစ္ကာ သတ၀ါမ်ားစိတ္ကိုယ္ခ်မ္းသာ ေရးအတြက္ ၂၄၊ ၇ ဆုထိုင္ေတာင္းေပေရာ့့မည္။

လူေတြကလည္း ဆရာ့စကားဆိုနားေထာင္သည္။ ျမန္မာျပည္မွာလိုဆိုလွ်င္ ဆရာက စားပါဟုဆိုလွ်င္ လ ေပါင္းမ်ားစြာေမြးထားေသာႀကက္ကိုပင္ ဟင္းအိုးထဲထည့္သည္။ ႏိုင္ငံျခားေတြမွာဆိုလွ်င္ စားေသာက္ ဆိုင္မ်ား၌ ႏွဳတ္သီးမွ ေျခသည္းအထိပါ ႀကက္ေကာင္လံုးေႀကာ္ေတြကို မွာစားသည္။ က်န္းမာေရးအ တြက္သာမက အရက္ႏွင့္ပါ ျမည္းႀကသည္။ ျမန္မာဟင္းမ်ားတြင္ အခ်ိဳ ့ဟင္းအမည္မ်ားဆိုလွ်င္ ႀကက္ ဒုက၊ ငါးဒုကတဲ့။ တမလြန္ေရာက္ သတ၀ါမ်ားကိုပင္ ဒုက အဆစ္ဆက္ေပးသည္။

သို ့ေသာ္ -- လူမ်ားသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာ့ အေတာ္ခ်စ္ရွာသည္။ ကိုယ့္ကိုလာစားဖို ့မဆိုႏွင့္ ေသြး တစ္စက္လာစုပ္သည့္ ျခင္ကိုပင္ အလြတ္မေပး။ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ရိုက္ျပစ္ရာ ထိုျခင္ချမာ ျခင္မွန္းမသိ ေလာက္ ေအာင္ျပားကပ္သြားတတ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ ေသြးစုပ္သည့္ႏွာေမာင္းျဖတ္ ျခင္းျဖင့္ ျခင္ေတြကို အျပစ္ေပးသည္တဲ့။

အသားစားသည့္ကိစအား သတ၀ါမ်ား၏ ရွဳေထာင့္မွႀကည့္ႀကပါစို ့၊ ဥပမာ - ေဂၚဇီလာ ဆရာ၀န္ႏွင့္ ေဂၚဇီ လာ သိပံပညာရွင္မ်ားက လူသားစားလွ်င္ အားေကာင္းသည္ဟုဆိုသျဖင့္ ေဂၚဇီလာသူေဌးမ်ားက လူ သားေမြး၊ အသားတိုးေဆးထိုး၊ လိင္အဂၤါေတြျဖတ္လွ်င္ ဘယ္လိုေနမည္နည္း။ ကိုယ့္မိသားစုတစ္ ေယာက္ေယာက္အား ေလွာင္အိမ္ထဲမွႀကက္ကို လွမ္းဆြဲသကဲ့သို ့ဆြဲသြားျပီး ေဂၚဇီလာကေလး အားရွိ ေအာင္ စြပ္ျပဳတ္လုပ္တိုက္လွ်င္ ၀မ္းသာႀကမည္လား။

သို ့တည္းမဟုတ္ ခရုမ်ား၊ ပုဇြန္မ်ားအား ပံုးႀကီးႀကီးတစ္လံုးထဲတြင္ စုျပံဳျပြတ္သိပ္ထည့္ျပီး ေရာင္းသကဲ့ သို ့ မိမိတို ့ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား ဆီပိုင္းထဲတြင္ ျပြတ္သိပ္ထည့္ျပင္း ေဂၚဇီလာ Food Mart တြင္ေရာင္းလွ်င္ မည္သို ့တုန္ ့ျပန္ႀကမည္နည္း။ ညွပ္တတ္ေသာ ဂဏာန္းမ်ား၏လက္မ်ားကို လွဳပ္မရေအာင္ သားေရပင္ ပတ္ျပီးေရာင္းသကဲ့သို ့ ျပန္ခုခံတတ္ေသာ လူသားတို ့၏လက္မ်ားအား ရာဘာႀကိဳးႏွင့္တုတ္ျပီး အခ်ိန္ ႏွင့္ေရာင္းလွ်င္ ေက်နပ္ႀကမည္လား။ ငါးေကာင္လံုးေက်ာ္ကဲ့သို ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္အား ေႀကာ္ျပီး ေဂၚဇီလာမိသားစုတစ္စုက ေလြးေနလွ်င္ မည္သို ့လုပ္မည္နည္း။ စဥ္းစားႀကပါစို ့။

(စာႀကြင္း - ေဇာ္ဂ်ီ ေဖာ့န္ သံုးေနႀကမဟုတ္လို ့ စာလံုးေပါင္းေတြမွားေနတာေတြကို ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ျပီး ဖတ္ေပးပါ)

: ေအေက ဒီစာကို က်ေနာ္ ေရးသားထားၿခင္းမဟုတ္ပါ အိမ္မက္.com မွ ကူယူေဖာ္ၿပၿခင္းသာၿဖစ္ပါသည္။